เครื่องวัดความเร็วลม หรือ Anemometer คือเครื่องมือวัดทางอุตุนิยมวิทยาที่ใช้สำหรับวัดความเร็วของลมมีหลายประเภทเช่น
1. เครื่องวัดความเร็วลมแบบถ้วย  (Cup Anemometer) 
ประกอบไปด้วยเสาและแขนทั้ง 4 ที่ติดอยู่กับปลายเสาพร้อมถ้วยที่ยึดติดอยู่ที่ปลายของแขนทั้ง 4 เมื่อลมพัดจะทำให้แขนทั้ง 4 หมุนรอบเสา เครื่องวัดความเร็วลมแบบถ้วยมีแรงเสียดทาน ซึ่งทำให้มีความแม่นยำน้อยกว่าเครื่องมือวัดความเร็วลมประเภทอื่นๆ
2. เครื่องวัดความเร็วลมแบบใบพัด (Windmill anemometer)
เพื่อการใช้งานที่ถูกต้องเครื่องมือวัดความเร็วลมชนิดนี้จะต้องอยู่ในตำแหน่งขนานกับทิศทางของลม เมื่อลมหมุนใบพัด รอบการหมุนของใบพัดจะถูกคำนวณเป็นความเร็วลม
3. เครื่องวัดความเร็วลมแบบเทอร์โมอิเล็กทริค (Hot wire Anemometer)
ใช้ลวดเส้นเล็กๆ ซึ่งถูกทำให้มีอุณหภูมิร้อนกว่าอากาศโดยรอบ เมื่อลมพัดให้เส้นลวดเย็นลง วงจรอิเล็กทรอนิคส์ภายในตัวเครื่องจะคำนวณความเร็วลมโดยอยู่บนพื้นฐานของความต้านทานไฟฟ้าของเส้นลวด เครื่องมือวัดความเร็วลมประเภทนี้ค่อนข้างจะเปราะบางแต่ให้ความแม่นยำสูง
4. เครื่องวัดความเร็วลมแบบอัลตร้าโซนิค (Ultrasonic Anemometer)
ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1950 โดยใช้คลื่นเสียงความถี่สูงในการวัดความเร็วลม เครื่องมือวัดความเร็วลมประเภทนี้มีพื้นฐานมาจากระยะเวลาของการเดินทางของโซนิคพัลซ์ระหว่างชุดของทรานสดิวเซอร์ การวัดจากชุดของทรานสดิวเซอร์สามารถรวมกันเพื่อให้ได้ผลการวัดความเร็วลมใน 1, 2 หรือ 3 มิติ ซึ่งให้ค่าความละเอียดสูงมาก การไม่มีส่วนที่คลื่นไหวได้ทำให้เหมาะแก่การติดตั้งและใช้งานเป็นระยะเวลานาน เช่นในสถานีตรวจวัดสภาพอากาศ และทุ่นวัดสภาพอากาศซึ่งความแม่นยำและความน่าเชื่อถือของเครื่องวัดความเร็วลมแบบอื่นได้รับผลกระทบจากความเค็มหรือฝุ่นละออง